Onelastgood-bye

"tükenirdi monolog

kaçarken içine düştüğüm kara toplum."

yaşamak dışında her şey çok hafif.

hayatın çoğu anlamda bu kadar acımasız ve adaletsiz oluşu her defasında gözlerimi dolduruyor. tesekkürler, tesekkürler.

Paul Newman & Joanne Woodward at Venice Beach

by Allan Grant, 1955

sen bir gün, bir rüyanın kıyısında

yabancı bir acıyı tanıdığında,

işte o zaman göz göze geleceksin onunla —

adı olmayan ama içinde hep var olan o boşlukla.

ne kadar anlatsam,

hiçbir harf tam taşımaz onu.

ama sen, sessizliğin ortasında

benim sustuğum yeri duyacaksın.

tutku, samimiyet ve doğruluk beni kendi gerçeğime giden yolda aydınlatacak.