Kalp Acısı - Blog Posts

Hüzün kalbin aynasıdır. İnsan en çok acıyı hisseder kalbinde, acıyı hissettiğinde yaşadığının farkına varır. Çünkü acı insanın hem ruhuna hemde bedenine mıhlanır.

"En çok da kaçtığımız kavgaların

yaralarını taşırız."

~

İçim soğudu. Ne oldu tam olarak bilmiyorum ama bu hissi başka türlü anlatamıyorum. Sadece içim soğudu. Yani, içim şey oldu böyle, eksildi gibi oldu. Kendime dair umudum bir tık daha azaldı. Neden derseniz, ben de bilmiyorum. Üzüldüm ama. Belli etmedim ama, çok üzüldüm.

Yıktığın şeyleri toparlamak istediğinde, bulamadığın o eksik parça olacağım.

"Kendimle savaşırken bütün duygumu kaybettim. O kadar çok yaslandım ki kendime, başka birine sığınmayı öğrenemedim hiç. Çok düştüm, çok acı çektim ama yine kendim atlatmaya çalıştım. En zor sınavımı kendime verdim. Ben, kendimi bile taşıyamadım."

"Bıraktığın yerdeyim ama bıraktığın gibi değilim Çok değiştim Ve öğrendim; İnsanın toplanması için dağılması gerekiyormuş. Dağıttığın için teşekkür ederim."

"Yalnız kaldığım zamanlarda büyüdüğümü fark ettim. Kimin bende ne kadar olduğunu gördüm. En zor sınavımı tek başıma atlatmaya çalıştım, ama olduğumdan çok daha sağlam ayağa kalktım. Kimseden medet ummamam gerektiğini anladım Herkesi nereye ne kadar koymam gerektiğini öğrendim."

Herkesi yarına götüremeyiz bazıları dünde kalsın.

Uzun süredir yarın ne olacak kaygım yok. Yarına dair beni motive eden bir şey de yok. Sadece uyuyorum ve yarın oluyor, o kadar.

Ne demişti Neşet Baba; "Uğruna yandığım boşumuş meğer."

"Öyle kırgınım ki, Bulut olsam günlerce dinmez yağmurum."