“İnsan, Düşleri öldüğü Gün ölür.”

Ve bir Nazım Hikmet şiiri düğümleniyor boğazımda. “Piraye. Gel sana muhtacım",

diyor şair

‘sana muhtacım’.

Ve bir Özdemir Asaf şiiri yayılıyor geceye. “Günün en güzel saatleri bunlar, yanımda kal”, diyor şair.

'yanımda kal’.

Ve bir Atilla İlhan şiiri dağılıyor içimde.

“Ben sana mecburum”, diyor şair.

'sana mecburum’.

Gözlerimden akıyor, Cahit Sıtkı'nın dizeleri. “Öldük, ölümden bir şey umarak”, diyor şair. Şair öldü.

'ölümden bir şey umarak’

Kalbimi parçalıyor, Cemal Süreya'nın dizeleri. “Oysa ben senin gözlerinsiz edemem, bilirsin”, diyor şair.

'gözlerinsiz edemem’.

Yalnız hissediyorum. Boşluğa itiyor beni, Sabahattin Ali'nin satırları. “Başkalarının oldun mu ? Benimsin diyemediğim”, diyor şair.

'benimsin diyemediğim’...

Kimi insanlar vardır; kitaplardan değil, tarlalardan, ormanlardan, ırmak kıyılarından bir şeyler öğrenmişlerdir. Yanı başlarında öten kuşlar, batarken bıraktığı kızıllıkla güneş, kendi hallerindeki ağaçlar ve yaban otları öğretmenleri olmuştur.

Kırmaktan korkmadığınız o insanlar

çekip gittiğinde,

size kalan yalnızlık,

anlamaktan kaçtığınız her şeyi anlatacak.

Çok merak ediyorum kendimi

Başıma birşey mi geldi

Öldüm mü kaldım mı

Hiçbir haber yok kendimden

Bu sabah kapımı çaldım

Kapıyı açan kendim

Bir süre kendime baktım

Bu güleç yüz bendim

Oh ne güzel bir sabah

Bugün de yaşıyorum demek

Benden başka yok kimsem

Beni merak edecek...

Beni öldürmedi ama bir şeyler değişti,

Bir parçam kayboldu, sonsuza kadar yabancı.

Çekip gittim, ama aynı değil,

Gölgeli bir ruh, sessiz bir alev.

O gün kim olduğumun bir parçasını aldı,

Sebepsiz yere beni aramaya bıraktı.

Devam ediyorum ama boşluğu hissediyorum,

Bir zamanlar bütün olan bir kalp, şimdi yok edildi.

Bu beni bitirmedi ama tam değilim—

Ruhumun derinliklerinde bir yankı kaldı.

Buradayım, nefes alıyorum, ama gerçek reddedildi—

O gün bir parçam, sessiz sedasız öldü.

Taşlar bile yontulduğu zaman,

Kalbe dönüşebilirler.

Ama iş kalbe dönüşmekte değil,

Kalbin sırrına erişmekte...

Kimse Kimseyi Tam Unutamıyor.

Tam Affetmiyor,Tam Güvenemiyor,Tam Küsemiyor,Tam Vazgeçemiyor,

Kimse Aslında Tam Değil...!

Ben mi kalbimin suçlusuyum

Kuşlar kanatlarından,

İnsanlar iyi niyetinden

,,,V U R U L U R,,,

Öyle işte..