Neyin eksik diye soruyorsun. Yaşam, eksik olan bu işte! İçimde bir şeyler öldü gibi. Korku, acı, yalnızlık duymuyorum; bir cesetim ben.
Derler ki; insan dünyaya gelmeden önce kaderini görür, yaşayacaklarını bilir ama unutmayı tercih edermiş. Acaba ne gördüm de bu hayatı yaşamaya değer buldum, bilmiyorum. Ama bildiğim bir şey varsa bu hayatı yaşamaya değer kılan şey her neyse ona ihtiyacım var.
"Ancak yeni doğan bir bebek baştan başlayabilir. Sen, ben ... biz artık geçmiş zamanız. Bir anlık öfke, binlerce sahne. Oyuz biz."
Bir süre burada olmayacağım. Açıkçası pek iyi bir dönemden geçmiyorum. Her şeyden uzaklaşmaya karar verdim. Buraya tekrar döner miyim, açıkçası onu da bilmiyorum. Şimdilik hoşça kalın.
Kalbim bir şeyler yapmaya çalıştı. Tekrar atmaya başlamak gibi mesela. Yapmaya çalıştığı her neyse, canımı yaktı ve bundan hiç hoşlanmadım.