Neyin Eksik Diye Soruyorsun. Yaşam, Eksik Olan Bu Işte! İçimde Bir şeyler öldü Gibi. Korku, Acı,

Sen yoktun terkedilmiş bir şehir vardı. Güneşe küsmüştü ayçiçekleri ve artık uçmuyordu kuşlar.

"Ancak yeni doğan bir bebek baştan başlayabilir. Sen, ben ... biz artık geçmiş zamanız. Bir anlık öfke, binlerce sahne. Oyuz biz."

Düşünceler susmadıkça, gece bir türlü bitmiyor.

Bazı olaylardan sonra insanların benden tekrar aynı değeri vermemi beklemeleri çok saçma.

Derler ki; insan dünyaya gelmeden önce kaderini görür, yaşayacaklarını bilir ama unutmayı tercih edermiş. Acaba ne gördüm de bu hayatı yaşamaya değer buldum, bilmiyorum. Ama bildiğim bir şey varsa bu hayatı yaşamaya değer kılan şey her neyse ona ihtiyacım var.

Sarılabilirdik belki ama onun yerine arkamızı dönüp ayrı yönlere gitmeyi istedik belki de hata ettik.