Radyoda sevdiğim bir şarkıya denk gelir gibi karşıma çıkışını unutamıyorum.
Ama
Biz seninle aynı dünyada hem biz hem hiç olduk.
"Biraz fazla yorgunum. Üzgün, Biraz da kırgın. Her şeyden biraz var. Ama senden hiç yok. Belki biraz olsaydın, Birkaç dakikalık da olsa dursaydın, Yetinirdim. Her şeye tam iken, Sana yarım kalmazdım. Üzülüyorum tabi, Her şey var iken sen olmaması biraz ciğer yakıyor."
"Kendimle savaşırken bütün duygumu kaybettim. O kadar çok yaslandım ki kendime, başka birine sığınmayı öğrenemedim hiç. Çok düştüm, çok acı çektim ama yine kendim atlatmaya çalıştım. En zor sınavımı kendime verdim. Ben, kendimi bile taşıyamadım."
seninle çekilecek fotoğraflar, seninle olacak mutluluklar, seninle dinlenecek müzikler, seninle olacak gülümsemeler, seninle yapılacak yolculuklar, seninle bakılacak gökyüzü, seninle ıslanılacak yağmurlar, seninle izlenilecek filmler, seninle geçirilecek bir ömür var bende.
Şu dünyada kısacık süren hayatta iki kalp birbirine çarpıyorsa bundan önemli daha ne olabilir ki ?
Gülümsemek; adaleti bozuk düzene, sessiz bir küfürdür. Gülümseyin
Ben deliyim… Mutluluğu uzaktan seyrederken, cebimde küçük umutlar biriktiririm, gözlerimin kapının eşiğine duvardaki fotoğraflara takıldığı saatlerde kendimi paramparça olmuşluğun, tükenmişliğin koynunda bulurum. İşte o zaman hayat acı kahve tadı verir, hep içime atarım, ama, kendimi içine atacak yer bulamam. Anlamayana az gelirim, anlayana çok… Ne yarınlar bir şey bekler benden, Ne de ben bir şey beklerim yarınlardan..