öpsene beni tam da bu gece, inancım kalmamışken hiçbir şeye
iyi geceler değerli kent dinleyenleri, kaybedenler kulübü burası... âşık olmak anlık bir şey; birden her şeyin çok parlak göründüğü, birden en pastel renklerin bile ısınmaya başladığı, birden tüm yemeklerin çok daha lezzetli olduğu bir an bu... insan karar vererek âşık olmaz, sadece bir bakar olmuş...
insan bazen kaybettiği insanları değil de onlarla kaybettiği kendini özler
felaketler her şey yolunda giderken bir duraksa, mucizeler de bazı kayboluşların güzergâhındadır.
salınarak, gezinerek beni deli ediyor
“bazıları abajur alır evlerine, bazıları da portatif bir lamba taşır yanında. bazılarının koltuk takımı vardır, bazıları da otelde yaşar. bazen her şeyi birden istersin. bazen de her şeyi bırakıp siktir olup gitmek.”
her hatıramızın duygusal bir özü vardır. ve o özü yok ettiğinizde hatıra bozulmaya başlar.
ilacımın adı senin tenin
bana göre sen benim olmalısın
ki bir zamanlar o kapının yedek anahtarı sendeydi.
bir evin bütün camlarını kırdıktan sonra kapısını çalamazsın.
vaz geçmek zor senin o büyülü, tuhaf sıcağından