Reblog If You Wish Cancer Didn't Exist.

likes your post so you see me in your notes and want to kiss me

Queen of Cups and Ten of Cups

You only want to get into it if you know you're going to like how it ends.

Κάθε φορά που τον κοιτάω

Τον φαντάζομαι να μου κάνει πράγματα

Που ντρέπομαι να πω

Κάθε φορά που τον κοιτάω

Νομίζω ότι είναι έτοιμος να με φιλήσει

Να με ρουφήξει όλο σαν νερό, από τη δίψα του

Τα χείλη μου να μην έχουν χώρο,

να ανταποδόσουν την επαφή

Να νιώθω ανίκανος να αντιδράσω

Γιατί με ελέγχει με το υγρό του φιλί

Τόσο υγρό, τόσο νερό

Που έχει γεύση κεράσι και φράουλα

Κόκκινο

Να με ελέγχει

Κάθε φορά που τον κοιτάω

Ίσως να είναι η δική μου αχόρταγη επιθυμία

Η επιθυμία να φιλήσω το στόμα του

Τα ροζ μάγουλα του, ένδειξη ότι μέσα του

Καίγεται

Και μαζί καίγομαι και εγώ

Αχ, να τον φιλήσω

Να του φιλήσω τη γλώσσα

Γιατί αυτό είναι ένα φιλί

Η προσπάθεια να μπεις περισσότερο μέσα

Στο σώμα του άλλου

Ειδικά αν αυτός ο άλλος

Μυρίζει καθαρότητα και οικείο

Κάτι που γνώριζες αλλά μετά έφυγε στο παλιά

Να με κατεβάσει

Χαμηλά, χαμηλά

Στο σημείο του κεραυνού

Να μυρίσω τον κεραυνό, αν αυτό γίνεται

Να τον αφουγκραστώ από κάθε χρώμα

Να τον αγκαλιάσω ως δικό μου

Τόσο δικό μου, που θα τον φιλήσω

Για να γίνει μέρος και του δικού μου σώματος

Ήδη νιώθω τα φωτεινά δεσμά να μας ενώνουν

Γύρω-γύρω από τα γυμνά μας σώματα

Μόνο αυτά είναι αληθινά

Γιατί μόνο με αυτά γεννηθήκαμε

Μόνο αυτά είναι αγνά

Μην σκέφτεσαι κάτι αντίθετο

Αχ, να με φιλήσει

Να πέσει πάνω μου

Όπως ο Ουρανός στη Γη

Γιατί αυτό είναι έρωτας

Να κοιτάς κατάματα τον άλλο

Αλλά να του δίνεις χώρο να αναπνεύσει

Θέλω και επιθυμώ με κάθε θυμό

Να με κάνει να δακρύσω με ένα βλέμμα

Η επιθυμία του να είναι τόσο οργισμένη

Που να μπορεί με δύο κινήσεις,

προς τα μπροστά

Να σπάσει πέτρα και σώμα

Δύο άνθρωποι

Συγχρονισμένοι σε δύο κινήσεις ο καθένας

Συγκλονισμένοι

Ορμή, δόνηση, χτύπημα, χάος, φωτιά

Να με ζαλίζει το άρωμα του ιδρώτα του

Να με κάνει να ηδονίζομαι

Να με αγγίζει

Και να με παίζει στα δάκτυλα, με τα δάχτυλα

Να είμαι ανίσχυρος μπροστά του

Έτσι να νομίζει δηλαδή

Μέχρι να μην αντέχει άλλο τη δύναμη

Και να με θέλει πλάι του

Να θέλει να μοιραστούμε τον πόνο

Να ιδρώσω τον ιδρώτα του

Να στάξω τη στάχτη απ'τη φωτιά του

Να συνυπάρξουμε σε καμμένη γη

Τόσο πανίσχυρα είναι τα πνεύματα

Που σχεδόν ξέχασα ότι είχαμε σώματα

Τα πουλιά μας

Δεν είναι πια αυγά

Ξύπνησαν, μεγάλωσαν

Άγγιξαν το ένα το άλλο απαλά

Και σκληρά

Και επώδυνα

Ο αετός

Αρπακτικό απέναντι στο γεράκι

Κυριαρχία, υπακοή

Να με ελέγχει το πάθος του

Ξέρω τι θέλω

Είμαι διαμάντι, και λειτουργώ καλύτερα

Κάτω από πίεση

Δημιουργούμαι

Δεν υποτάσσομαι

Δεν εξαναγκάζομαι

Αλλά αφήνομαι

Πετάω στον έρωτα του

Κολυμπάω στη θάλασσα των υγρών του

Και εκείνος κάνει το ίδιο

Δεν σταματάει να με φιλά με το χαμόγελο του

Τυφώνας, τρικυμία, έκρηξη, σεισμός

Όλα τα στοιχεία της φύσης είναι σε οργασμό

Με ακούνε, μας ακούνε, μας νιώθουν

Η ένταση ακόμα με ζαλίζει

Αλλά μ'αρέσει

Το απολαμβάνω, δίνω και λαμβάνω

Δεν είμαστε πια στη Γη, είμαστε στο διάστημα

Και ανάμεσα μας κανένα διάστημα

Τα αστέρια, οι πλανόμενοι πλανήτες

Και τα ενωμένα μας σώματα, τόσο δεμένα

Που τώρα είναι ένα

Κάθε φορά που τον κοιτάω

Τον φαντάζομαι να μου κάνει πράγματα

Που δεν ντρέπομαι πια να πω...

”getting thicker skin” is great in theory but I think for some people “get better at handling your thin skin” is gonna be way more helpful advice. I have strong emotional reactions to criticism and they might never go away, but i can continue to try and handle each situation maturely and that’s the important part. Sometimes irrational feelings are chronic and living with them is better than trying to beat yourself up into not having them.

NOTAM of WIND (PS1) JP - Link