“bir Gülüşü Var. Gece Gibi. Gece Gibi Derim, Gerisini Anlatamam. Uykusuz Bırakıyor Insanı. Ama

"Biliyorsun her şey geçecek.. Bu nefes alırken göğsüne batan iğneler, bu yutkunurken boğazına düğümlenen lokmalar. Bu dünyanın kıyısına gelip de aşağı düşüyormuşsun hissi. Hepsi hepsi geçecek.. Minicik bir sızı kalacak yüreğinde sadece. O kadar."

ANITKABİRE öyle BAYRAKLI Sahiline mangal yakmaya gidilir gibi gidilmez !

2-3 gün önceden gideceksin ADAM gibi saç sakal traşı olacaksın..Hanımı da göndereceksin kuaföre o da saçını başını düzelttirecek..

Çoluk çocuk aynı şekilde....Kunduralar boyanacak Sabah erken kalkıp sakal traşı olacaksın...Koyu renk takım elbise giyip..kravat takacaksın..yakana da ATATÜRK rozetini.

En yakın çiçekciden en az adam başı birer karanfil alacaksın...

Araban ile gidiyorsan...

ANITKABİRE 1 Km.kala radyonu cd çalarını kapatacaksın..öyle ! Aslanlı yola gireceksin..O yol 5 santimlik çim boşluğu bırakılarak döşenmiştir..kafanı yerden kaldırma diye..O yol 262 metredir.Aslanlı yolun sağ ve solunda bulunan 24 aslan, ''24 Oğuz boyunu'' temsil ediyor.Türk kültüründe güç sembolü olduğu için seçilen aslan figürlerinin çift olması milletin ''birlik ve bütünlüğünü'' vurgularken, aslanların kedi gibi yatar pozisyonda olması ise bu büyük gücün ''barışseverliğini'' sembolize eder..

BUNU UNUTMA..Hatırla ! Orada bir bayrak direği göreceksin...O öyle alelade bir direk değil.. 33,5 metre uzunluğundaki bayrak direğini 1946 yılında yüreği ATATÜRK sevgisi ile dolu Nazmi Cemal adlı bir Türk vatandaşı ABD'den gönderdi. direğin sen 29,5 metresini görebileceksin..

KAFANI KALDIR BAK ! Ata’nın kabri 40 tonluk yekpare mermerden yapılan sembolik lahit’in yaklaşık 7 metre altındaki mezar odasında bulunuyor Türk milletinin kalbine gömdüğü Atatürk, Selçuklu-Osmanlı kümbet mimarisine göre yapılmış sekizgen şeklindeki mezar odasında “VATAN TOPRAĞINDA" yatıyor. Suriye’deki Caber Kalesi,

Kore’deki Türk şehitliği,

Selanik’teki doğduğu evin bahçesi,

KKTC ve illerden getirilen toprakların harmanlandığı “vatan toprağına” İSLAMİ usullere göre kefenlenerek ve yüzü kıbleye bakacak şekilde defnedilmiştir..bunu BİL BİR DEHANIN HUZURUNDASIN..

TİTRE..!

KARANFİLİNİ YAVAŞCA BIRAK...

VE O NA İÇTEN BİR TEŞEKKÜR ET...

Sonra inandığın dinden..konuştuğun dilinden duanı et..O duyar UNUTMA !

Sonra saygı ile yavaşca oradan ayrıl...Ayrıl ki...on binlerce insan da o hazzı yaşasın...Cep telefonunu sessize alacaksın...AÇMAYACAKSIN..

Çok ısrar ederlerse..."BEN ŞU ANDA DÜNYA LİDERİ ULU ÖNDER ,

31 Mart Vakası

Arnavutluk İsyanı

Trablusgarp

İkinci Balkan Savaşı

Çanakkale Savaşı Doğu (Kafkas) Cephesi

Suriye-Filistin Cephesi

Kurtuluş Savaşı

Sakarya Savaşı

Büyük Taarruz KAHRAMANI

GAZİ MAREŞAL BENİM YEGANE CUMHURBAŞKANIM MUSTAFA KEMAL ATATÜRK ün HUZURUNDAYIM !" diyeceksin....

Hiç

Kırık Kalplerin Hikayesi Kısa Olur.. "Ne Oldu" derler "HİÇ" dersin Biter .

･ ｡

☆∴｡　*

　･ﾟ*｡★･

　　･ *ﾟ｡　　 *

　 ･ ﾟ*｡･ﾟ★｡

　　　☆ﾟ･｡°*. ﾟ

*　　ﾟ｡·*･｡ ﾟ*

　　　ﾟ *.｡☆｡★　･

　　* ☆ ｡･ﾟ*.｡

　　　 *　★ ﾟ･｡ * ｡

　　　　･　　ﾟ　　｡

“Sen benim dünyamda, dünya kadarsın.”

İki kişilik bir öyküde tek başına savaştığını fark ettiğin zaman vazgeçiyorsun. Dünyayı karşına alırsın da seni yalnız bırakanla savaşamazsın çünkü.

Benim kimseye söyleyecek bir şeyim, anlatacak gücüm kalmamış. Bir gün anlaşılmak ümidiyle bekliyorum yalnızca.

- uzun bir zamandır böyleyim bu gece de yalnız ve anlaşılmayı beklemeye kadeh kaldıralım.

Özledin, İçtin, Ağladın, Güldün, Şarkılar söyledin, Şiirler yazdın. Peki o ne yaptı? deme. Herkes kendinden sorumludur aşkta.

Konuşmamız gereken şeyler var, susmamız gereken yerler ve yerinin gelmesine rağmen ağızdan çıkmayı reddeden kelimeler. Edilen yeminler var, tutulmayan sözler ve ardında bir ceset bırakıp gidenler var. Nedenler var, “nedenler”, Neden sevmedinler, neden gelmedinler, neden gittinler.. Hayatımızın içine edenler var. Bunu yaparken bize “seviyorum” diyenler.

Artık hissedemiyorum. Kendimi kaybettim. Duygularda gelebilecek en son noktaya geldim, yıktım her şeyi. Umursamıyorum, beklemiyorum ve umudun ne olduğunu bilmiyorum. Ben sevgiyi tükettim, kendimden geçtim. Dümdüz yaşıyorum.Yıprandığını bir tek senin bilmen kıvranış ağladığını kendin görmen ruhen yıkılış .Artık bir şeyler için çabalamaktan yoruldum. İçin karanlıksa hiçbir çiçeği sulayarak büyütemezsin.“Belki farkında değildir.” diyerek, içimi sana karşı hep sıcak tutabilmek için aklımı kaç kere yok saydığımı bilemezsin.Ve herşeye rağmen hep şunu demek istiyorum “Sonunu boş ver, başı çok güzeldi.”

bu duygusallığın çok kırılmandan mı kaynaklanıyo acaba(merak ettim)

Öyle miyim bilmiyorum ki ama öyle gördüysen ne mutlu bana .

Aslında kırılmak değil kendimi benliğimi bulmamakta çalışmamla alakalı . Her yaşadığım deneyim nasıl güzel sevebilirime çıksın diye uğraş vermem. Bir şeyler yolunda gitmiyorsa iki tarafında eksikliği vardır ve ben kendi eksikliklerimi görmeye çalışıyorum çok değil güzel sevmek ve sevilmek benim hayat prensibim 😊